چطور شکرگزار خوبی باشیم؟ راههای شکرگزاری از خداوند

در بخش‌های قبل در مورد اینکه چرا باید شکرگزار باشیم، توضیح داده شد. در این بخش می‌خواهیم مسیرهای دست یافتن به یک شکرگزاری مطلوب را بررسی کنیم. واقعا چطور می‌توانیم شکرگزار به معنای واقعی کلمه باشیم؟

انواع شکرگزاری :

قبل از هرچیز لازم است یک مسئله را همیشه به یاد داشته باشیم. شکرگزاری تنها یک عمل بیرونی نیست. برای شکرگزاری واقعی ، از صمیم قلب باید به این نقطه رسیده باشیم که اطراف ما ، بیرون و حتی درونمان نعمات بی‌شماری وجود دارد که هرچند گاه گرد فراموشی ، سبب از یاد بردن آنها از حافظه ما می‌شود، اما وجودشان برایمان انکار ناپذیر است.

احساس رضایت قلبی از داشتن این نعمات از درون سرچشمه می‌گیرد. خودمان را فریب ندهیم. خداوند بر همه چیز آگاه است و نیت‌های درونی ما را قبل از خودمان ، می‌خواند. پس باید سپاسگزاری از صمیم قلب باشد. یادمان نرود قرار نیست معامله کنیم و یا به طمع رسیدن به آرزوها و خواسته‌هایمان ، شکرگزار باشیم.

خداوند توجهات عام‌اش در همه حال شامل حال همه مخلوقاتش خواهد شد. چه شکر بگویند و چه ناسپاس باشند. مثل مادری که هرچقدر هم فرزندانش بازیگوش و یا نافرمان، باز هم از عشق و محبت مادرانه بی نصیب‌شان نمی‌گذارد!

پس اولین قدم این باشد که شکرگزاری را فقط با هدف قدردانی از خداوند، انجام دهیم. که این مخصوص بندگان و مخلوقات خاص اوست. کسانی که عاشقانه خداوند را سپاس می‌گویند و نه تاجرانه!
بعد از مرحله نیت ، می‌رسیم به راههای شکرگزاری که می‌توان به دو نوع تقسیم‌بندی کرد: زبانی و عملی

خدایا شکرت-min

شکرگزاری زبانی

این نوع شکرگزاری همانطور که از نامش پیداست با جاری شدن بر زبان اتفاق خواهد افتاد. به عبارت دیگر بعد از اینکه از ته دل به شکرکردن واقعی رسیدیم، از فرط احساس شادی و شعف آن را بر زبان هم برانیم.

فرض کنید شخصی هدیه‌ایی برای شما آورده که بابت آن بسیار ذوق زده شده‌اید. اکثر آدمها در این لحظات عکس العمل‌های جالبی از خود نشان می‌دهند که یکی از معمول‌ترین آنها، تشکر و قدردانی است که به طور ناخود آگاه بر زبانشان جاری می‌شود.

حالا در مقایسه با هدیه‌های ریز و درشتی که روزانه از ان بهره مندیم و می‌دانیم که فراهم کردن بسیاری از آنان در ید قدرت هیچکس نیست، چطور ممکن است که سپاسگزاری بر زبان جاری نشود؟

شکرگزاری عملی

از نظر عرفا ، توان شکرگزاردن خود، نعمتی است که احتیاج به شکرگزاری دارد. به عبارت ساده‌تر یعنی همین که توانایی درک نعمت و شکر آن نعمت را داشته باشیم، خود این توانایی نوعی نعمت است و شکرش واجب! و به این ترتیب انسان دائما در حلقه شکرگزاری باید باشد و این از توان هر بشری خارج است.

از طرفی سپاسگزاری از داشته‌ها، می‌تواند جنبه عملی هم پیدا کند. ما با به کارگیری صحیح هر آنچه که به ما ارزانی داشته شده، در حقیقت نوعی شکر آن نعمت را به جا آورده‌ایم. حیف و میل نکردن و جلوگیری از اسراف، بهترین مصداق شکرگزاری عملی می‌تواند باشد. همچنین ارائه و به کارگیری آن نعمت در مواجه با حل مشکلات دیگر مخلوقات خداوند، یکی دیگر از روش‌های شکرگزاری عملی است.

پیش قدم بودن در کارهای خیر و رساندن منفعت به دیگران، مالی باشد یا معنوی، نمونه‌هایی از این دست هستند. کسی که از نعمت ذکاوت، دانش، بهره هوشی بالا و استعداد بهره‌مند است ، با به کاربردن شان در بهبود روشهای زندگی دیگران و کم کردن غم و اندوه و برداشتن باری از مشکلات خلق خدا، به نوعی شکر عملی به جای آورده است که چه بسا پروردگار این نوع قدردانی را بیشتر دوست بدارد. آنهم به خاطر منفعتش که به بندگانش می‌رسد.

نتایج شکرگزاری

شکرگزاری انرژی زائد الوصفی به آدمی منتقل می‌کند. برشمردن نعمت‌ها، وجود انها را مکررا به ما یادآوری خواهد کرد. پس اولین نتیجه شکرگزاری به خودمان برمی‌گردد.

در مرحله بعد، شکرگزاری سبب ازدیاد نعمت خواهد شد و مثال در این زمینه کم نیست. شکرگزاری یعنی احساس رضایت از داشته‌ها، و چون احساس رضایت نوعی انرژی خواستنی و مثبتی است، در برگشت به سمت خودمان، چند برابر میشود و نعمات را به سمت‌مان سرازیر می‌کند.

بایدها و نبایدها در راههای شکرگزاری

برای اینکه از اثرات شگرف شکرگزاری بهره‌مند باشیم نیاز به یک سری اقداماتی داریم که در این راه ما را کمک می‌کنند.

دور کردن افکار منفی-min

دورکردن افکار و انرژی‌های منفی:

در زمانی که می‌خواهیم شکرگزار باشیم یک نکته خیلی اساسی را نباید نادیده بگیریم. اگر ذره‌ایی دودلی و شک در وجودمان باشد ، یعنی به معنای واقعی به آن اصل رضایت قلبی که در ابتدای بحث، مطرح کردیم نرسیده‌ایم. و در این صورت فقط خودمان را به بازی می‌گیریم. چون خداوند به نیات ما اگاه است.

اگر به ارزانی دهنده موهبات، اطمینان کافی نداشته باشیم، خواسته‌هایمان به وقوع نمی‌پیوندد.

عدم اطمینان به نیروی برتر کائنات، یعنی به توانایی او مطمئن نیستیم! و این خود ناسپاسی است.

هر تفکر وگمانی که از نشدن، نرسیدن، و امثال این افعال منفی سرچشمه بگیرد، برای کائنات اینطور معنا و مفهوم پیدا می‌کند که خواستار به وقوع پیوستن این افعال هستید. هستی و پروردگار هستی به عنوان نقطه ثقل آن، مفهوم براورده شدن را می‌فهمد. چه منفی و چه مثبت! پس چه بهتر که کمبودها، اگرها، شک و تردیدها، را از ذهن و جانمان به معنای واقعی دور بکنیم.

ایمان واقعی به همین معناست. به معنی اطمینان از بهره‌مند شدن ، اطمینان از برآورده شدن، اطمینان از اینکه خالق ما، بدی به ما ارزانی نمی‌کند.

نگاه و ذهن ماست که رویدادها را به بد و خوب تقسیم بندی می‌کند. نگاهی که بسیاری از عرفای ما تحت تاثیرش به کمال و آزادگی در برابر همه ناملایمات و به ظن ما بدآوردن‌ها و بدشانسی‌ها، رسیدند و با رسیدن به این درجه از نزدیکی و نتایج شکرگزاری با احساسی سرشار از رضا و آرامش به زندگی خود ادامه دادند و لذت بی‌نیازی و همنشینی با معبود را در سراسر زندگی جاری و ساری ساختند.

دفترشکرگزاری شکرگزاری روزانه-min

تدارک دفتر شکرگزاری:

بهتر است برای خودمان دفتری با عنوان “دفتر شکرگزاری” تهیه کنیم و هر روز با نوشتن نعمتها و دارایی‌هایمان و نگاه کردن به آنها، مرتبا به خودمان داشته‌هایمان را یادآوری کنیم و از ته دل بگوییم خدایا شکرت. این جمله برای رسیدن به آرامش معجزه می‌کند . به مرور و با تکرار این برنامه، احساس شادی و رضایت در وجودمان بیشتر و بیشتر خواهد شد و به این ترتیب اجازه نخواهیم داد که روزمرگی‌ها ، فراموشی به بار بیاورد و فراموشی هم به نوبه خود ، دوری از پروردگار هستی بخش.

قلم و نوشتن آنچنان اهمیتی دارد که پروردگار به آن قسم خورده است” ن والقلم . . ” پس معجزه نوشتن را دست کم نگیریم. نوشتن تذکر است و تذکر، یادآوری!

مدیتیشن یا همان مراقبه روش وتکنیک‌هایی است که به کمک آن به ذهن و افکارمان تسلط پیدا می‌کنیم و با در دست داشتن افسار ذهنیات‌مان ، میتوانیم به رضایت و آرامشی طولانی مدت برسیم.
شما با کمک محصول مراقبه خانم نقدی پور و همچنین دیگر محصول ایشان به نام “شکر کن، جذب کن” میتوانید روش هایی رسیدن به خواسته‌ها و آرزوهایتان را پیدا کنید.